21.8.07

άτιτλο
















__________________________________

Κόκκινο το φεγγάρι και μεθυσμένος ο Αύγουστος.
Η λάμψη της λάμας ψιθυρίζει ερωτόλογα στις ακακίες.
Το κύμα ραγίζει, στα δύο κόβεται ο χρόνος.
Μια χούφτα στάχτη στην άμμο.
Ήχος μυρτιάς στα χαλάσματα.
Ταξιδεύει, σιωπηλός καβαλάρης, ο έρωτας,
δρόμος και ταξιδιώτης συνάμα.
Σκεπασμένα με βρύα τα υγρά μονοπάτια,
οι δεσμοί του ανθρώπου με το χρόνο.
Τρέμοντας προχωράει η αυγή.
Ο βοριάς ξεσηκώνει την έρημο,
ταράζεται η σιωπή…
Κραυγές τα όνειρα.
Σκοτώνουν τον ύπνο…

_________________________

8 σχόλια:

tk είπε...

Και τα κορμιά... Καράβια ακυβέρνητα με σχισμένα πανιά και λυμένα ξάρτια... Παραδομένα στην καταιγίδα...

xiozil είπε...

...στην καταιγίδα, στη νηνεμία, στις ρουφήχτρες, στα υπόγεια ρεύματα κι ότι ο καιρός μπορεί να φέρει...

tanguera είπε...

" Γι' αυτό σου λέω...
Μην κοιμάσαι: είναι επικύνδινο.
Μην ξυπνάς : θα μετανιώσεις"
Τάδε έφη Τάσος Λειβαδίτης.

Ο χρόνος, ο άνθρωπος, τα όνειρα, η πραγματικότητα, τα λογικά και τα παράδοξα...ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ και μετά η ποίηση.
Τάδε έφη tanguera.

Ανώνυμος είπε...

Ο χρόνος, το λογικό, το νορμάλ: συμβάσεις των καιρών.
Η ποίηση, όπως και κάθε τέχνη, πριν και μετά και πέρα απ' αυτά.

Το τίποτα, το αντίθετο του όλα/τα πάντα. Και τα δυο ανέφικτα!

Stardustia είπε...

"δρόμος και ταξιδιώτης συνάμα"
μμμ, πολύ ωραίο

helorus είπε...

Καλώς σε βρήκα! Μου αρέσει η μουσική σου υπόκριση.

xiozil είπε...

Ναι zoe, και ταξιδιάρης και ταξιδευτής και οδοιπόρος και ορειβάτης και δύτης...

Καλώς ήρθες helorus! Χαίρομαι που σ' αρέσει. Είναι από το Κ299, Κονσέρτο για φλάουτο και άρπα, του Mozart. Αν το θέλεις, στείλε e-mail για να στο στείλω.

helorus είπε...

Σ΄ευχαριστώ για την προσφορά. Το έχω σε CD. Δεν είναι και πολύ συνηθισμένο να ακούω κλασική μουσική, που είναι η αγαπημένη μου, στις μπλογκο-τσάρκες μου...

Καλό σου βράδυ.