17.8.07

χριστοδούλου χριστίνα












Χτίζω κάστρα με τα συναισθήματα
και μόνη τα γκρεμίζω.
Μοναδικό παιχνίδι των καιρών.
Φτιάχνω τραγούδια με ξεχασμένες λέξεις
και ύστερα κλαίω.
Κι αυτή είναι η πίκρα των καιρών.
Φωνάζω ονόματα κι ύστερα φεύγω
κι αυτή είναι η αλήθεια των καιρών.
Κι ύστερα...
Φτιάχνω τις μάσκες μου
και τις στολίζω
και τις φοράω
το πρόσωπό μου να μην βλέπετε
να μην το αυλακώνετε.
Μοναδικό στολίδι των χρόνων που έζησα
και των καιρών.
______________
χριστοδούλου χριστίνα
_______________
_______________
* ο τίτλος παραπέμπει στην πηγή
** η φωτογραφία είναι από εδώ

1 σχόλιο:

dyosmaraki είπε...

Πόσο αληθινά λόγια......