4.8.07

ένας ακόμα Αύγουστος...

Vincent van Gogh












Σήμερα το φεγγάρι κρέμεται από την κεραία της απέναντι πολυκατοικίας. Κατέβηκε χαμηλά για να φωτίσει τα φύλλα των δέντρων του πάρκου που είναι πιο ακίνητα απ’ ότι σε φωτογραφία. Οι σταγόνες του ιδρώτα κυλάνε κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης κι απειλούν να μουσκέψουν το σώμα. Ένα τριζόνι στο πάρκο κρατάει το ρυθμό σε ρόλο μετρονόμου. Η νύχτα μοιάζει απειλητική κι ο καύσωνας εξελίσσεται σε πλημμύρα.
Η ετοιμόρροπη γλάστρα στο ρετιρέ της απέναντι πολυκατοικίας με αγχώνει. Στον παρακάτω όροφο ετοιμάζονται ν’ απολαύσουν το δείπνο τους στο μπαλκόνι όπως η ζεστή βραδιά επιτάσσει. Το τραπεζομάντιλο στρώθηκε κι ο ήχος του μετάλλου στην πορσελάνη φτάνει στ’ αυτιά μου. Η γλάστρα είναι ακόμα στη θέση της.
Το ρολό του ισογείου είναι κλειστό αλλά στο ημίφως μέσα απ’ τις γρίλιες ξεχωρίζει η σιλουέτα του νεαρού που σηκώνεται και ντύνεται. Σε λίγο μια δεύτερη σιλουέτα ανασηκώνεται και παραμένει καθισμένη στο κρεββάτι. Ένα ζευγάρι προχωράει αργά στο πεζοδρόμιο, αγκαλιασμένοι σταματούν λίγο πριν συνεχίσουν και προκλητικά στέλνουν τα γέλια τους μέχρι τ’ αυτιά μου. Η γλάστρα είναι ακόμα στη θέση της.

Ένας ακόμα Αύγουστος, εισβάλοντας ορμητικά, έχει αρχίσει να ερημώνει την πρωτεύουσα αδειάζοντας στις εθνικές τ’ αυτοκίνητα που μέχρι πρότινος την κοσμούσαν. Πολύχρωμα σουβλάκια αυτοκινήτων κρέμονται από τους σταθμούς των διοδίων και τις εισόδους των λιμανιών, χαρούμενος διάκοσμος για την υποδοχή του Αυγούστου. Το Σούπερ Μάρκετ Αυγουστόπληκτο κι αυτό κι έρημο. Από τα οκτώ ταμεία λειτουργούσαν μόνο τα δύο και ουρά κανένα τους δεν είχε. Απόλαυση...
Ήσυχες ημέρες του Αυγούστου…
Στους δικούς μου χρόνους, ο Αύγουστος σηματοδοτεί τη λήξη. Τα έτη μου ξεκινάνε πάντα τον Σεπτέμβρη και τελειώνουν τον Αύγουστο. Μου ταιριάζει καλύτερα αυτή η τακτοποίηση του χρόνου. Η αίσθηση της ερήμωσης με τις μελαγχολικές της αναθυμιάσεις, η αναμονή της νέας έναρξης με τις εκρηκτικές της φυσαλίδες κι η ικανοποίηση της ολοκλήρωσης, υπογεγραμμένα από την αναμονή της Αυγουστιάτικης πανσελήνου, συναντώνται σ’ έναν πίνακα που συγκεντρώνει όλα τα χρώματα μα αδυνατεί ακόμα να πάρει μορφή.
Ο παρουσιαστής των ειδήσεων συνεχίζει με την ανακοίνωση των μέτρων για τις πυρκαγιές... Απτόητος... Ποτέ του δεν ενοχλήθηκε. Η παρουσία μου τον αφήνει αδιάφορο. Κι απουσία της προσοχής μου το ίδιο. Ανεπηρέαστος απ’ όσα συμβαίνουν στη δική μου ζωή συνεχίζει μιλώντας ακατάπαυστα για τις ζωές κάποιων άλλων, μακρινών ή πιο κοντινών συγκατοίκων μου σ’ αυτόν τον πλανήτη. Ζωές στα δελτία... Ζωές σε δόσεις...

4 σχόλια:

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Στο απέναντι μονάχα μπαλκόνι, καθισμένος εκείνος ο γείτονας που ολόκληρο τον χρόνο δεν βρήκαμε χρόνο για μια καλημέρα και τώρα, Αύγουστος μήνας, καθόμαστε πάλι και συζητάμε.
Από μπαλκόνι σε μπαλκόνι..
Παραλειπόμενα ενός ακόμα χρόνου…

xiozil είπε...

Μπορεί να είναι έτσι, μπορεί και όχι...
Κάθώς υπάρχουν ακόμα "παλαβοί" σ' αυτόν τον πλανήτη που τους αρέσει ν' ανταλλάσουν καλημέρες!

dyosmaraki είπε...

"Καλημέρα"!!!!
Υπογραφή : Ενας παλαβός του Αυγούστου.......

xiozil είπε...

Καλημέρα και καλώς ήρθες Δυοσμαράκι!!!