Οι σκέψεις σταμάτησαν να κυλούν,
έπαψαν να μετατρέπονται σε λέξεις…
Το μολύβι μένει να κοιτά μ’ απορία
του χαρτιού την εκθαμβωτική λευκότητα.
Το λευκό κουράζει τα μάτια κι εκείνα κλείνουν
παραδίνοντας τις άκρες των δακτύλων
στην αγκαλιά του Μορφέα.
Τρομαγμένο κυλάει το μολύβι
βιαστικά ως την άκρη του τοίχου
και μένει κρυμμένο εκεί…
αγκαλιά με το πάτωμα.

*Το σχέδιο είναι του Μιχάλη Παπαδάκη
1 σχόλιο:
όταν οι σκέψεις κάνουν σωρό στο κεφάλι, δεν μένει μόνο το χαρτί λευκό αλλά και η ίδια η ζωή νομίζω, ότι κι αν σημαίνει αυτό...
Δημοσίευση σχολίου