25.7.07

Αναζητώντας το ρεστοράν στο τέλος του σύμπαντος

____ Το καλοκαίρι έχει μπει για τα καλά. Το θερμόμετρο τραβάει τον ανήφορο. Έτσι κάνει κάθε καλοκαίρι αλλά φέτος σα να είχε βάλει στοίχημα με τον εαυτό του να φτάσει όσο πιο ψηλά μπορεί. Κανένας δεν μπορούσε να πει με σιγουριά τι ήταν εκείνο που το επηρέασε. Έμοιαζε σα να είχε βάλει από νωρίς υψηλούς στόχους. Απ’ τις αρχές του χρόνου έβλεπε τις τιμές να τραβάν την ανηφόρα, τα ποσοστά ανεργίας να τις ακολουθούν, τις τηλεφωνικές υπηρεσίες να αποκτούν όλο και πιο υψηλές προδιαγραφές, τα δάνεια να αυξάνονται ξεπερνώντας κάθε προηγούμενο, τους πολιτικούς να μιλάνε για υψηλούς στόχους- ακόμα και οι συζητήσεις απέκτησαν τίτλους και λέγονταν πλέον υψηλού επιπέδου.
Ανησυχούσε, είχε ήδη αρχίσει να νιώθει μειονεκτικά: όλοι ψήλωναν και το άφηναν πίσω τους. Οι τιμές του έμοιαζαν ασήμαντες, ο κόσμος θα έπαυε ν’ ασχολείται μαζί του. Ένας μόνιμος κόμπος στο στομάχι δεν σταματούσε να του τονίζει πως στο τέλος του χρόνου θα ’χε μείνει μόνο του στα χαμηλά, με την πλέμπα, παρακατιανό κι ασήμαντο…
Όχι, κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να το αντέξει. Ότι μπορούσε θα το έκανε για ν’ ανατρέψει μια τέτοια προοπτική. Έπρεπε άμεσα να επαναπροσδιορίσει τους στόχους του. Αναζήτησε συνεργάτες στην ατμόσφαιρα και το τσιμέντο και δημιούργησε το κατάλληλο team. Από κοινού κατάφεραν να πάρει δυσμενή μετάθεση η βροχή που τους χαλούσε τα σχέδια. Τώρα πια ήταν όλα θέμα χρόνου.
Έτσι, φτάσαμε ως εδώ. Το καλοκαίρι έχει μπει για τα καλά και το θερμόμετρο πετυχαίνει τους υψηλότερους στόχους του. Τα μυαλά των πλασμάτων που κατοικούν τον πλανήτη αρχίζουν να λιώνουν. Η φαιά ουσία διαχέεται στο δέρμα και μαυρισμένα κορμιά γεμίζουν τις παραλίες. Η συνταγή είναι απλή: μαρινάρισμα σε αλατισμένο νερό, λίγο λάδι για το ψήσιμο και παραμονή στον ήλιο μέχρι να ροδίσουν καλά. Εκστασιασμένοι οι κάτοικοι του πλανήτη βουτάν στο αλατισμένο νερό και περιμένουν στον ήλιο για το καλύτερο ψήσιμο.
Η απογοήτευση έρχεται μετά κι είναι τεράστια. Κανείς απ’ ολόκληρο το σύμπαν δεν τους προτίμησε σαν τους πιο νόστιμους μεζέδες. Συζητήσεις υψηλού επιπέδου, για την ποιότητα του λαδιού, την καταλληλότητα της ακτινοβολίας, το χρόνο ψησίματος καταλήγουν πως πρέπει να βρεθούν λύσεις χωρίς χρονοτριβές. Οι ανακαινίσεις πάντα προσελκύουν πελατεία. Αποφασίζεται λοιπόν η ανακαίνιση του πλανήτη. Και πρώτα πρώτα πρέπει να φύγουν απ’ τη μέση εκείνα τα παμπάλαια πράσινα διακοσμητικά και να μπουν στη θέση τους καινούργια, πιο μοντέρνα με σύγχρονο design από βελτιωμένες ποικιλίες που φυτρώνουν σε λιγότερο χρόνο συγκριτικά με το προβληματικό πράσινο που κληρονόμησαν από τους προγόνους τους.
Διάχυτη αισιοδοξία επικρατούσε από τη στιγμή που βρέθηκαν οι λύσεις. Η σιγουριά πως έχει πλέον ξεπεραστεί και το τελευταίο εμπόδιο για να καταξιωθούν ως οι νοστιμότεροι μεζέδες του σύμπαντος άνοιξε νέες προοπτικές για τα πλάσματα του πλανήτη. Σε συνεργασία με το προαναφερθέν team, η επιτυχία ήταν εγγυημένη και η εξασφάλιση της φήμης του νοστιμότερου μεζέ δεν θ’ αργούσε. Θα μπορούσαν επιτέλους να πουν περήφανα στο υπόλοιπο σύμπαν: “Εμείς είμαστε οι καλύτεροι μεζέδες! Προτιμήστε μας!”

7 σχόλια:

Xblog είπε...

Λιαστοί στο τσιμεντένιο δράκο

xblog

Stardustia είπε...

Πολύ καλό κείμενο...

τελικά ναι, μακάρι να γίνουμε οι καλύτεροι μεζέδες να μας φάνε, μπας και διαλυθεί και το team και ξαναέρθει ο πλανήτης στα ίσα του...
"Η φαιά ουσία διαχέεται στο δέρμα και μαυρισμένα κορμιά γεμίζουν τις παραλίες" ίσως από τις καλύτερες εικόνες του κειμένου...

:-))

xiozil είπε...

Ακριβώς xblog, αναζητώντας την αυτοκαταστροφή μας.

Ζoe, χαίρομαι που σ' άρεσε. Ήταν αυθόρμητο, χωρίς δεύτερη ματιά. Μιλώντας με μια φίλη στο τηλέφωνο, είπα κάποια στιγμή ότι απ' τη ζέστη αισθάνομαι πως το μυαλό μου έχει αρχίσει να λιώνει κι όλα τ' άλλα ήρθαν μόνα τους.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Τα μυαλά που διοικούν τον πλανήτη έχουν λιώσει από χρόνια, ακόμα και σε θερμοκρασίες αρνητικές λιώνουν.
Μοιάζει πια ο πλανήτης σας την θεία Βασιλική που γέρασε στα 22 της και φόρεσε τα μαύρα της πενθώντας μια νιότη που δε έζησε.
Ανοίγουν την παλιά της ντουλάπα και παίρνουν τα φθαρμένα της ρούχα για αλλαγή.
Σκοροφαγωμένα κι εκείνα.

Πετυχημένη η ανακαίνιση, δε λέω.

Άντε βρε, να τον χαιρόμαστε!

xiozil είπε...

Με δουλεύεις; Δεν έγινε και καμμιά μεταμόρφωση.
Μετακομίσαμε μόνο και μόνο γιατί έγινε έξωση στη μορφοποίηση κειμένου από το προηγούμενο. Δεν μπορούσα να συνεχίσω χωρίς την παρέα της.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Κοίταξε, εγώ για τον πλανήτη μιλούσα όχι για το blog.
Δεν την παλεύω καλά τελευταία.

xiozil είπε...

Ούτε κι εγώ απ' ότι φαίνεται...

Κάτι η ζέστη, κάτι που δεν μου καλοπέφτει να γίνω μεζές...